Boardroom Psychology

Strategische psychologie in de bestuurscontext

Governance en het individu.
Slechte combi? Nee.
Lastig? Ja wis en zeker.

De trend in de samenleving is dat individualiteit belangrijker wordt. Het collectieve en gemeenschappelijke dienen ruimte te bieden voor datgene wat ‘ik van belang vind’, wat ‘bij mij past’ en ‘waar ik gelukkig van word’. Of het nu om leerlingen, kunstenaars, zorgvragers of andere gebruikers van publieke diensten gaat, het systeem moet niet te veel aan ‘ons’ opleggen.
Ook in de professionele wereld geldt dit natuurlijk. Mensen willen vanuit hun hart zorg geven, voor de klas staan, kinderen opvangen en niet als puur instrumenteel professional bekend komen te staan namens een of ander systeem in zorg, onderwijs welzijn of cultuur.

Consequentie van deze trend is dat toezicht en bestuur in organisaties meer en meer oog moeten ontwikkelen voor het individuele niveau. Kwaliteit van zorg is immers meer dan een 7,34 op Zorgkaart Nederland of een groen stoplicht bij een interne audit voor de middenbouw. De kwaliteit van zorg dient door iedere gebruiker als zodanig onderkend te worden. En werknemerstevredenheid laat zich minder en minder uitdrukken in een cijfer van verzuim, tevredenheid of uitstroom.

Bestuurders en toezichthouders zullen dus meer moeten kunnen beoordelen wat en hoe het publieke belang in deze tijd inhoudt. ‘De Organisatie’ die het goed doet bestaat niet. Het gaat om de verzameling van diverse mensen die daarin leeft, werkt en daar gebruik van maakt.

Strategisch besturen vergt dat de organisatie zodanig wordt ingericht dat het mensen op persoonlijke titel bindt en dat mensen daar graag zijn. En dat ook hardop zeggen, zodat ambassadeurschap van een organisatie geen score meer is, maar een beleefd verhaal.

Hoe dat is te doen? Denk aan:

Is er in de organisatie werkelijk zicht op ieders welbevinden? Niet alleen op een setje abstracte scorelijsten, maar worden de professionals en klanten als relevante wezens van vlees en bloed gezien? Die er volop toe doen? Of mogen ze ook bij de buren gaan werken of producten afnemen?
Wat hebben mensen nodig om te floreren? Professioneel maar ook als klant? Is er ruimte voor ‘leren en ontwikkelen’ of staan de resultaten nog ouderwets centraal?
Wordt door bestuur en toezicht, of door de leiding in algemene zin, een voorbeeld gegeven van ontwikkelmogelijkheden en stimulerende context? Of zijn beheersing en anders angstwekkende stijlvoorkeuren de labels van bestuur?
Is er ernst met de zaak dat een slechte organisatie van het werk medewerkers schaadt? Dat de uittocht in de zorg die momenteel gaande is daar wel eens gevolg van kan zijn. Sterker nog, dat is zo.
Is er een strategie van organisatieontwikkeling, gegeven deze individualiteit en komende generatieverschillen? Dat gaat verder van HRM, dat gaat over strategisch verbinden van een groot aantal individuen een hogere doelen; doelen die om gedeeld draagvlak krijgen en dus niet anders tot aanschijn kunnen komen dan door strategische psychologie.

Meer weten? Neem gerust contact op met ons.